HISTORIA

W 1928 roku powstało na Bródnie V Męskie Gimnazjum.

Opiekował się nim, wywodzący się z Legionów Piłsudskiego, 36 Pułk Piechoty. Z tego względu szkoła obrała sobie za patrona właśnie żołnierza – młodego bohatera I wojny światowej i wojny polsko-ukraińskiej – płk. Leopolda Lisa-Kulę.

W 1931 roku Szkoła Ogólnokształcąca Męska Magistratu m. st. Warszawy wynajęła od Stowarzyszenia Dozorców i Służby Domowej budynek przy ulicy Odrowąża.

Jej nazwę zmieniano wielokrotnie, poczynając od V Gimnazjum Męskiego Magistratu m. st. Warszawy po Miejskie Gimnazjum i Liceum Ogólnokształcące im. płk. Lisa-Kuli. Otoczenie samego budynku stanowił ogromny plac i niemal czterdziestohektarowy ogród. W latach 30. powierzchnia terenu zagospodarowanego przez szkołę wynosiła ponad pięćdziesiąt hektarów. Oprócz ogrodu znajdowało się tam boisko z bieżnią i urządzeniami lekkoatletycznymi, szlak spacerowy z altaną i pagórkiem oraz małe jezioro, po którym latem pływano kajakami, zimą zaś organizowano na nim lodowisko. Działały tam organizacje uczniowskie i liczne koła zainteresowań: dwa chóry, trzy orkiestry, drużyna harcerska, hufiec przysposobienia wojskowego, koło literackie, koło fotograficzne, koło sportowe "Dyskobol", koło turystyczne "Włóczykije" i samorząd uczniowski. Salę gimnastyczną wykorzystywano jako salą widowiskową i kinową. Szkoła była prężnie rozwijającą się placówką oświatową i kulturalną, przyciągającą najlepszą młodzież z Targówka, Bródna, pobliskiej Pelcowizny i Annopola, a nawet Pragi i lewobrzeżnej Warszawy.

W 1937 roku w uroczystości poświęcenia sztandaru Gimnazjum uczestniczył Marszałek Edward Rydz-Śmigły – jeden z dowódców młodego pułkownika.

W 1939 roku budynek przy ul. Odrowąża został zajęty przez Niemców na biuro i koszary. Zajęcia odbywały się wtedy na tajnych kompletach. Po zakończeniu działań wojennych nastąpił powrót na ul. Odrowąża. Gmach był wtedy zdewastowany, gdyż znajdował się w okolicy węzła kolejowego. Mimo to wspólnym wysiłkiem kadry, uczniów i ich rodziców uprzątnięto szkołę i już wiosną 1945 roku rozpoczęto zajęcia w gimnazjum i liceum koedukacyjnym.

W niesprzyjającym bohaterom II RP czasie PRL-u Gimnazjum utraciło swe imię. Szkoła otrzymała wtedy nazwę: XIII Liceum Ogólnokształcące im. Ludwika Waryńskiego i przeniosła się na ulicę Oszmiańską.

W 1989 roku, na I Zjeździe Absolwentów, podjęto uchwałę o powrocie do przedwojennego imienia Szkoły.

Przywrócenie Szkole imienia pierwszego patrona nastąpiło 10 listopada 1990 roku. W niezwykle uroczystej oprawie, którą zapewniła Kompania Reprezentacyjna Wojska Polskiego, w obecności dostojników: Ministra Obrony Narodowej – Piotra Kołodziejczyka, Ministra Edukacji Narodowej – Henryka Samsonowicza, Wiceprezydenta Warszawy – Olgierda Dziekońskiego oraz biskupa pomocniczego diecezji warszawsko-praskiej Zbigniewa Kraszewskiego odbyło się ponowne poświęcenie, a następnie przekazanie młodzieży historycznego sztandaru. Został on uratowany z wojennej pożogi dzięki ofiarności nieznanych osób.

Wśród licznych gości obecna była pani Bronisława Stanisławska – mieszkająca w Kanadzie matka chrzestna przedwojennego sztandaru. Pani Stanisławska z radością powitała powrót Szkoły do jej dawnego imienia, gdyż Jej synowie byli właśnie uczniami Gimnazjum Lisa-Kuli (obaj zginęli w obozie koncentracyjnym w Oświęcimiu).

Pani Stanisławska ufundowała Szkole w 1996 roku nowy sztandar, a trzy lata później wykonane przez rzeźbiarkę Marię Owczarczyk popiersie Patrona.

XIII Liceum Ogólnokształcące kontynuuje najlepsze tradycje przedwojennego Gimnazjum. Prężnie działające od 1989 roku Stowarzyszenie Absolwentów przyczynia się do utrwalenia więzi między przeszłością a teraźniejszością Szkoły.